गजल

त्यो मनोहर स्थानमा माधुर्यको कहाँ सतह छ

सत्य! सखीको अधरमा सुधा सरह मधुर मह छ

हजुरको हर्षको बाली निमेषमै सखाप पार्दछ

छ यहाँ आफन्त रूपी विध्वंसकारी सलह छ

किन्तु मलाई भने चुर्लुम्म डुब्ने अभिलाषा छ

अवगत छ मेरो समीप प्रणयको गहिरो दह छ

प्रचण्ड ताप बोकेर हिँडेको तेजिलो घाम हुँ म

विन्ति नजिक नआऊ जल्न सक्छौ मेरो आग्रह छ

सिवाय अभाव केही पनि छैन् मेरो जिन्दगीमा

तर म कसलाई पो सुनाऊँ खोइ यो मनमा बह छ