जब कुनै काम हुँदैन !

केही काम नभएर यत्तिकै बसेको दिन

अहँ पटक्कै निद्रा लाग्दैन

परीक्षा सकिएको दिन खुब निदाउछु भनेको बिद्यार्थी झैं

त्यही दिन- भाले ब्युझाउन ब्युझन्छु

अत्याधिक व्यस्त भएकै बेला आउँछन्-

कविताका हरफहरू.....

मालिक अगाडि उभिएकै बेला आउछन्

मालिक बिरोधी भावहरू- ठेलमठेल

खुब व्यस्त हुन्छु- मलाई तिम्रो याद आउँछ

म सक्दिनं- प्रेमिल केही शब्द लेखेर सन्देश पठाउन

न सक्छु- खल्तिबाट फोन झिकेर आभा गर्न

व्यस्त हुँदा जब म तिमीलाई सम्झिन्छु

बिर्सने हजार प्रयासहरू बिफल हुन्छन् मेरा

फुर्सदमा जब तिमीलाई सम्झिन खोज्छु

सम्झिनुको त्यो मीठो अनुभुती हुन्न !

फुर्सदमा म

तिमीसँगको भेटमा गर्ने गफको फेहरिस्त बनाउछु

जब तिमीसँग भेट हुन्छ

आँखा हेर्छु- चुर्लुम्म ढुब्छु

ओठ हेर्छु- मोहको पहिरो खस्छ

आवाज बिहिन भएर फर्किन्छु

जब कुनै काम हुँदैन- बेरोजगार हुन्छु म

बेरोजगार भएपछि- पैसाले आधिपत्य जमाउछ म भित्र

जब पैसाले प्रहार गर्छ छातीमा- म केही गर्नै सक्दिनं

-- कविता भाग्छ

-- प्रेम भाग्छ

-- तिमीसँग झगडा पर्छ

लेखिदिन्छु कविता नै कविता

रित्याएर भावहरू-

रित्तो रित्तो भएर सकिन मन लाग्छ

कविले कविताको पारिश्रमिक माग्दा हाँसेथ्यो उ

उ किन हाँस्यो ?

कवि नखाइ बाँच्न सक्छ ?

कविता पढेपछि खान पर्दैन ?

कि कविता पढेर बाँच्न खोज्नु महापाप हो ?

जब कुनै काम हुँदैन- प्रश्नहरू खबरदारी गर्न आउँछन् !

जब कुनै काम हुँदैन- म सोच्छु

सरकारी तलब खाएकोले कसरी लेख्न सकेको होला

सरकार बिरोधी कविता ?

भ्रस्टाचारमा लिप्त भएको कवि भन्दै थ्यो-

कविलाई के को परिश्रमिक ?

-- कविता भन्न स्टेज भए पुग्छ

खुब हाँसो लाग्यो

एकैछिन भएपनि हाँसेर समय व्यतित भयो

जब कुनै काम हुन्न

शब्दहरू हामी छौँ भन्दै आउँछन्

काम नभएको बेला तिमी पनि आउ न

व्यस्त भएको बेला- म तिमीलाई खुब सम्झिन्छु !

शब्द र तिम्रो भेट भएको क्षण

म तिमीलाई शब्दको पेन्टिङमा कोरिदिन्छु !