नाके कविता

भन्छन्-

ललाटमा तेस्रो नेत्र हुन्छ !

हो त्यही मेरो तोस्रो नेत्र छोपेर

ठिङ्ग उभिएको सुरक्षित पर्खाल

तलतिर तोक्चे बनेर अडिएको छस् तँ नाक

वर-पीपलको फेदमा ठडिएको

‘शिवलिङ्ग’ जस्तो !

मेरो रुप, रङ्ग न विवेक

न पौरख न त ज्ञान,

केही बढाउनमा तेरो कुनै भूमिका छैन !

लाटोकोसेराको चुच्चोजस्तै तँ नाक

मेरो जात छुट्याउन आइलागिस् -

कति राम्रो चिल्लो अनुहारलाई

गजधम्म आहाल बस्या भैंसीझैं

ढ्याप्प ढाकेर ठडिएको छस् तँ-

तँलाई हेर्दै ‘नाक नभएका’ मान्छेहरु

सजिलै छुट्याइदिन्छन् मेरो वंश-गोत्र

र, भन्छन्

‘यो नाक बोक्ने मान्छे पूँजीपति’

‘यो नाकको मालिक सामन्ती’-

‘यो नाकमाथि झण्डा टाङ्नुपर्छ’....

यस्तै के के के के सुन्नपर्छ सधैं !

मेरो बारीको जुनेलो खाने

हरियो सुगाको चुच्चो जस्तै तँ

मेरो सुकोमल अनुहारमा

कुरुप उभिएको छस् सारा इमान बिर्सेर

अनि सधैं तँलाई यसरी बोक्न विवश छु म

किनकि

कुनै दिन मलाई छोडी तँ हिँडीगइस् भने-

तिनै ‘नाक नभएका’-हरुले मतिर औंल्याई भन्नेछन्

‘फलानाले त नाकै राख्नसकेन’

‘आफ्नो नाक जोगाउन जानेन !’

मैले जिन्दगीमा गरेका उपलब्धि,

परोपकार, उन्नति र प्रगतिमाथि

तँ सित्तैमा पौरख जमाउँछस् र

श्रेय सप्पै लिन्छस्-अनि फेरि ती

मजस्तो ‘नाक नभएकाहरु’ भेला भएर

भन्न थाल्छन्-

‘फालानाले नाक राख्यो !’

ए नाक-मलाई यसरी दुःख दिन छोडी दे-

मेरा लागि सासे-प्वालमात्र छोडेर तँ जा

प...र पर कतै मैले नदेख्ने ठाउँतिर जा

मलाई यी अरु

‘नाकै नभएका मान्छे’सरह बाँच्न दे त !

यदि, तैंले यो अनुहार छोडिस् भने

मेरो तेस्रो नेत्र छोप्ने पर्खाल वरपर सर्ला कि-

पुतली भीरको चट्टान जस्तो यो पर्खाल

यता-उता सऱ्यो भने कतै तेस्रो नेत्र खुल्ला कि !

जाइहाल ! मलाई बिर्सेर पर जा-

यो नाके कवितामार्फत

तँ थेत्तरो नाकसित

मेरो यति नै नम्र निवेदन छ !